Mt Cook en weer richting kust (Kaikoura)

Zoals het landschap hier continu veranderd, zo veranderlijk is hier ook het weer. Na vier dagen slechter weer (veel wind en ongeveer 18 graden), is het momenteel weer erg zonnig en lekker warm. Het zal dus wel even wennen worden als wij weer terug zijn in NL.
De roadtrip continues… Vanaf Dunedin zijn we doorgereden naar Mount Cook/Aoraki. Dat was een behoorlijk stuk rijden, maar het was zeker de moeite waard. Tijdens de reis hebben we een stop gemaakt in het plaatsje Oamaru. Een grappig plaatsje met allerlei oude ambachten en andere oude troep. Wij kwamen natuurlijk voor heel iets anders, de little blue pinguïns! Deze hadden we niet gezien in Curio-bay, want daar zitten alleen maar yellow-eyed pinguins. Aangezien wij ’s middags in Oamaru waren was de kans klein dat we de pinguïns zouden zien. Ze komen namelijk vlak voor zonsondergang aan wal. Maar wij hadden geluk, er zat één little blue pinguïn op ons te wachten. Na wat foto’s waggelde hij zo de zee in en nam een lekkere verfrissende duik. Echt heel grappig!
Na Oamaru zijn we doorgereden naar Twizel, waar we de nacht hebben doorgebracht bij Lake Ruataniwha. Op weg hierheen reden we door erg mooie landschappen met hoge bergen en grote meren. Dinsdag zijn we vanaf Twizel vertrokken naar Aoraki/Mount Cook National Park. Hier staan prachtige besneeuwde bergen met ontzettend veel gletsjers. We hebben de wandeling gemaakt naar Lake Hooker (die naam hebben wij ook niet bedacht). Lake Hooker ligt aan de voet van Mount Cook en is ontstaan door de Hooker Gletsjer. Het was een erg mooie wandeltocht met verschillende swingbridges en paadjes die waren ondergelopen. Het uitzicht op Mount Cook was prachtig! Na vier uur wandelen waren we weer terug bij de campervan en zijn we vertrokken naar een camping aan Lake Tekapo (jaja, wederom erg mooi).
Woensdag hebben we de hele dag in de auto gezeten. We zijn van Tekapo helemaal doorgereden naar Kaikoura. Van landinwaarts zitten we dus nu weer aan de kust. Het aantal zeehonden is hier echt enorm! Stop even bij een stukje rotsachtige kust en je ziet er zo een stuk of wat op 10 meter afstand liggen. Maar waarvoor we eigenlijk naar Kaikoura gingen, waren natuurlijk de whales!!
Voor de kust van Kaikoura zitten een aantal stromingen in het water en er zit een enorm diep ravijn onder water. Het water is daar rond de 1.2 tot 1.6 km diep, en dat vinden walvisjes wel leuk! Er leven hier dus ook een aantal van deze beesten het hele jaar door. Je kunt hier met een boot of heli/vliegtuig de walvissen gaan bekijken.
Aangezien de ‘succesrate’ per boot zo gemiddeld rond de 98% ligt, vonden we dat een goede optie. Na het zeeziekte probleem in de watertaxi bij Abel Tasman en de vele seasickness warnings besloten we nu maar wat pilletjes te nemen. En dat bleek een goede zet. De zee was behoorlijk ruig. Alle boten na ons werden gecancelled, onze boot was de laatste die voer die dag. Wij waren blij (en een beetje naïef) dat onze boot wel ging. Dat de zee ruig was, was bij velen te merken. We vroegen ons al af wat er zo interessant was aan de bodem van al die witte zakjes ten opzichte van de zee om ons heen.
Maar waar we voor kwamen, de walvissen, die vonden we maar niet. Na wat luisteren in de zee (dat doen ze om ze te lokaliseren) gingen we een aantal keer verder om te kijken of de walvissen daar omhoog zouden komen. Vervolgens lagen we dan even stil midden op de deinende zee. Vooral op dat punt begonnen veel mensen in hun witte zakje te boeren, vreemde gewoonte.
Uiteindelijk hebben we geen walvissen kunnen vinden en is de boot onverrichte zaken omgekeerd. Ook omdat we al erg ver op zee zaten. Gelukkig kregen we een refund van 80% van het betaalde geld en konden we opnieuw een boeking maken voor de volgende dag (red. vandaag).
Enigszins teleurgesteld keerden wij terug naar onze campervan, waar het leukste van de dag werd beleefd. Een jonge eend zag namelijk Gerwin’s teen aan voor een lekker hapje (hoe is het mogelijk) en nam er een hapje uit, haha! Dat zal vast goed gesmaakt hebben, de eend is daarna ook niet meer gesignaleerd.
De volgende dag hebben we een nieuwe boeking gedaan voor de boot van kwart voor twee. Toen we weer aankwamen (wat aan de vroege kant) bij de whaling tours zagen we zo nu en dan een helikopter de lucht ingaan. Erg cool om te zien en je kunt dan ook met zijn tweeën gaan zonder dat je last hebt van kotsende mensen om je heen. Dat bracht ons nogal aan het twijfelen. Uiteindelijk besloten we kop of munt te doen. Kop was de heli en munt de boot. Het werd munt! Maar we zijn toch maar met de heli gegaan :-D (vooral door Ingrid haar sippe gezichtje bij het zien van de munt). En ook onder het motto, als we nu geen walwissen zien, dan hebben we tenminste een vette helikoptervlucht gemaakt in plaats van een lange zeetocht met groene mensen!
De heli vlucht was echt super! We hebben de walvissen goed kunnen zien en nadat de ene weer onderdook konden we doorvliegen naar de andere. Dat was op de boot nooit gelukt. Erg geslaagde walvisbekijkdag was het vandaag dus!!
Morgen gaan we hier in de buurt nog wat dingen bekijken en dan rijden we richting Christchurch omdat we zondag de campervan (die toch best super is!) inleveren en dan hebben we nog een paar dagen in Christchurch zelf. Het einde van de vakantie komt akelig dichtbij in elk geval!
Tot de volgende keer!
Foto’s: https://picasaweb.google.com/113033514192274404350/MountCookKaikoura?authkey=Gv1sRgCMj9subDlZz4Bg&feat=directlink